zaterdag 22 december 2012
I'm dreaming of a white christmas...
Helaas, helaas! De kerst gaat niet wit worden dit jaar, hooguit grijs en nat. Blijkbaar hebben we onze portie sneeuw voor dit jaar al gehad. Gelukkig staan er op internet zat mooie kerstachtige plaatjes waarop wel die prachtige sneeuw te zien is, zodat we er toch nog een beetje van kunnen genieten. En dus maakte ik een kleine selectie uit de mooie winterplaatjes die op weheartit.com te vinden zijn.
vrijdag 21 december 2012
En uiteindelijk komt het allemaal goed!
Ja, ik besef me heel goed dat de laatste keer dat ik iets geschreven heb een hele tijd terug is, maar ik heb het zo druk! Mijn dagen waren de afgelopen weken gevuld met college, trainingen, hospiteeravonden, leuke dingen met vriendinnen en wanneer ik daar een keer tijd voor had heel veel leren. Ik had namelijk afgelopen woensdag een tussentoets van genoom, een soort tentamen dat voor 25% meetelt voor mijn eindcijfer voor deze cursus. En dus besteedde ik al mijn vrije uurtjes aan het terugkijken van hoorcolleges over DNA, regulatie van genexpressie en moleculair biologische technieken. Heel leuk! Maar ik begon me af en toe wel af te vragen of het me zou lukken om alles op tijd te leren.
Alles wat ik daar omheen te doen had kostte namelijk ook heel veel tijd. De twee dagen voor mijn tussentoets had ik maarliefst drie hospiteeravonden in mijn agenda staan. Die tijd kon ik alleen echt niet missen en dus besloot ik om alleen naar de hospiteeravond te gaan van de kamer die ik het liefste wilde. Dat werd de kamer met de meest fantastische locatie, twee minuten fietsen van de roeivereniging en twintig minuten van de universiteit. Vanuit mijn tijdelijke kamertje is dat allebei ongeveer een half uur, dus dit klonk perfect!
Toen ik dinsdagavond aan kwam bij het huis, had ik direct spijt. Er waren zo veel andere meiden die ook kwamen hospiteren! De huisgenoten hadden het blijkbaar niet helemaal goed met elkaar overlegd, waardoor ze allemaal apart van elkaar mensen hadden uitgenodigd en er uiteindelijk die avond iets van 30-40 mensen langs zijn geweest. Wat wel scheelde, was dat toen ik daar kwam bleek dat er niet één, maar twee kamers vrij kwamen. Zelf kwam ik eigenlijk voor de kamer van 11m2, maar die van 7m2 zag er ook wel schattig uit. Klein, maar ik werd er direct al van verzekerd dat het op redelijk korte termijn waarschijnlijk wel mogelijk was om door te schuiven naar een van de grotere kamers van het huis.
Om toch nog kans te maken, besloot ik om maar wat langer te blijven dan de meeste andere meiden. Zo heb ik de kans gekregen om bijna alle meiden in het huis even apart te spreken en dat heeft gewerkt! Toen ik later weer thuis zat te blokken voor het tentamen dat ik de dag daarna had, werd ik ineens gebeld. Blijkbaar vonden ze mij toch leuk genoeg om me uit al die mensen te kiezen als één van de twee nieuwe huisgenootjes! Wat wel iets minder was, was dat ze voor mij het kleine kamertje, of de bezemkast zoals mijn moeder hem noemt, in gedachten hadden.
Toch kan ik daar niet zo mee zitten. Het is maar 7m2, maar het is wel 7m2 meer dan ik anders had gehad! Het is een eigen plekje in Utrecht waar ik pas uit moet wanneer ik dat wil, het is vrijheid, het is geen reistijd meer en eigenlijk is het ook wel echt een schattig kamertje.
Vandaag teken ik al het contract en dan kan het shoppen beginnen! Ik heb al helemaal bedacht hoe ik het wil: een van de muren krijgt een mooi lichtblauw kleurtje en de andere muren mogen wit blijven. Verder wil ik witte meubels, op de blauwe muur komen heel veel witte fotolijstjes in alle soorten en maten met alle leuke foto's van de afgelopen tijd erin en de accessoires moeten allemaal een lief zacht kleurtje of bloemetjes detail hebben.
Dit bedacht ik me allemaal rond half 1 dinsdag nacht toen ik net gebeld was dat ik de kamer had. En dat terwijl ik eigenlijk mijn tentamen van de volgende dag moest leren! Ik heb nog een paar pogingen tot leren gedaan, maar door mijn enthousiasme wilde dat allemaal niet meer lukken. Rond 2 uur ben ik maar naar bed gegaan met het idee om de volgende ochtend op tijd op te staan om nog even wat door te nemen. Het op tijd opstaan ging prima, half 8 stond ik naast mijn bed. Maar doordat ik in mijn enthousiasme 's nachts allemaal mensen had gewhatsappt dat ik een kamer had, werd ik overspoeld door reacties. Ik heb die ochtend uiteindelijk langer met mijn telefoon in mijn hand gezeten dan met mijn laptop of mijn studieboek.
Gelukkig zat alles me ineens mee, want dat tentamen heb ik best wel goed gemaakt! 6 fouten in 30 multiple choice vragen. Moet goed genoeg zijn voor een 7 dacht ik zo. En dus kwam alles helemaal goed! Terwijl ik aan het begin van de week nog in de stress zat dat ik nog zo veel moest leren voor mijn tentamen en dat mijn kamernet tegoed na drie maanden hospiteren was verlopen, heb ik nu een dikke voldoende en een eigen plekje in Utrecht. Ik hoop dat jullie net zo'n fantastische week hadden als ik en zo niet, maak er dan een mooie kerstvakantie van!
Liefs, Mirte
Alles wat ik daar omheen te doen had kostte namelijk ook heel veel tijd. De twee dagen voor mijn tussentoets had ik maarliefst drie hospiteeravonden in mijn agenda staan. Die tijd kon ik alleen echt niet missen en dus besloot ik om alleen naar de hospiteeravond te gaan van de kamer die ik het liefste wilde. Dat werd de kamer met de meest fantastische locatie, twee minuten fietsen van de roeivereniging en twintig minuten van de universiteit. Vanuit mijn tijdelijke kamertje is dat allebei ongeveer een half uur, dus dit klonk perfect!
Toen ik dinsdagavond aan kwam bij het huis, had ik direct spijt. Er waren zo veel andere meiden die ook kwamen hospiteren! De huisgenoten hadden het blijkbaar niet helemaal goed met elkaar overlegd, waardoor ze allemaal apart van elkaar mensen hadden uitgenodigd en er uiteindelijk die avond iets van 30-40 mensen langs zijn geweest. Wat wel scheelde, was dat toen ik daar kwam bleek dat er niet één, maar twee kamers vrij kwamen. Zelf kwam ik eigenlijk voor de kamer van 11m2, maar die van 7m2 zag er ook wel schattig uit. Klein, maar ik werd er direct al van verzekerd dat het op redelijk korte termijn waarschijnlijk wel mogelijk was om door te schuiven naar een van de grotere kamers van het huis.
Om toch nog kans te maken, besloot ik om maar wat langer te blijven dan de meeste andere meiden. Zo heb ik de kans gekregen om bijna alle meiden in het huis even apart te spreken en dat heeft gewerkt! Toen ik later weer thuis zat te blokken voor het tentamen dat ik de dag daarna had, werd ik ineens gebeld. Blijkbaar vonden ze mij toch leuk genoeg om me uit al die mensen te kiezen als één van de twee nieuwe huisgenootjes! Wat wel iets minder was, was dat ze voor mij het kleine kamertje, of de bezemkast zoals mijn moeder hem noemt, in gedachten hadden.
Toch kan ik daar niet zo mee zitten. Het is maar 7m2, maar het is wel 7m2 meer dan ik anders had gehad! Het is een eigen plekje in Utrecht waar ik pas uit moet wanneer ik dat wil, het is vrijheid, het is geen reistijd meer en eigenlijk is het ook wel echt een schattig kamertje.
Vandaag teken ik al het contract en dan kan het shoppen beginnen! Ik heb al helemaal bedacht hoe ik het wil: een van de muren krijgt een mooi lichtblauw kleurtje en de andere muren mogen wit blijven. Verder wil ik witte meubels, op de blauwe muur komen heel veel witte fotolijstjes in alle soorten en maten met alle leuke foto's van de afgelopen tijd erin en de accessoires moeten allemaal een lief zacht kleurtje of bloemetjes detail hebben.
 |
| Dit idee! Maar dan de muur lichtblauw, de fotolijstjes wit en alle leuke foto's erin waar ik vrolijk van word wanneer ik er naar kijk. Bron foto: www.welke.nl |
 |
| Dit dekbed wil ik. Hij is van de Ikea en hij is zo schattig! En gelukkig ook niet duur, waardoor ik meer geld over houd voor nog meer fotolijstjes. Bron foto: www.ikea.nl |
Dit bedacht ik me allemaal rond half 1 dinsdag nacht toen ik net gebeld was dat ik de kamer had. En dat terwijl ik eigenlijk mijn tentamen van de volgende dag moest leren! Ik heb nog een paar pogingen tot leren gedaan, maar door mijn enthousiasme wilde dat allemaal niet meer lukken. Rond 2 uur ben ik maar naar bed gegaan met het idee om de volgende ochtend op tijd op te staan om nog even wat door te nemen. Het op tijd opstaan ging prima, half 8 stond ik naast mijn bed. Maar doordat ik in mijn enthousiasme 's nachts allemaal mensen had gewhatsappt dat ik een kamer had, werd ik overspoeld door reacties. Ik heb die ochtend uiteindelijk langer met mijn telefoon in mijn hand gezeten dan met mijn laptop of mijn studieboek.
Gelukkig zat alles me ineens mee, want dat tentamen heb ik best wel goed gemaakt! 6 fouten in 30 multiple choice vragen. Moet goed genoeg zijn voor een 7 dacht ik zo. En dus kwam alles helemaal goed! Terwijl ik aan het begin van de week nog in de stress zat dat ik nog zo veel moest leren voor mijn tentamen en dat mijn kamernet tegoed na drie maanden hospiteren was verlopen, heb ik nu een dikke voldoende en een eigen plekje in Utrecht. Ik hoop dat jullie net zo'n fantastische week hadden als ik en zo niet, maak er dan een mooie kerstvakantie van!
Liefs, Mirte
zaterdag 24 november 2012
Hospiteren
Ongeveer drie maanden studeer ik nu in het prachtige Utrecht en ik voel me er nu al helemaal thuis. Op één klein detail na: ik woon er nog niet. Het grote probleem van Utrecht is namelijk een chronisch kamertekort waardoor het voor mij en heel veel andere studenten heel lastig kan zijn om een kamer te vinden.
Zelf zoek ik via kamernet.nl, maar elke advertentie die op die site staat krijgt honderden reacties. Je moet dus van goede huizen komen om uit al die reacties uitgekozen te worden als nieuwe huisgenoot. Een uitnodiging voor een hospiteeravond is nog niet zo moeilijk te bemachtigen. Schrijf een vrolijk en enthousiast mailtje, stuur dat naar alle kamers die enigzins te betalen zijn en je wordt vast wel een keer uitgenodigd.
Wat het grote probleem is, zijn de hospiteeravonden zelf. Wat een ramp! Stel je het volgende voor: je zit in een kamer met 10-15 andere hospiteerders en mag dan eens even aan de bewoners van het huis vertellen waarom nu juist jij een fantastisch leuke huisgenoot zou zijn. Van tevoren kan ik wel een leuk verhaaltje verzinnen, maar op het moment zelf klap ik dicht en na afloop bedenk ik me dat ik de helft vergeten ben.
Geen paniek, want als je jezelf daarna nog even leuk mengt in het gesprek kunnen ze er nog best achter komen dat je toch wel leuk genoeg bent. Maar op een hospiteeravond heb je twee typen mensen: de schreeuwers die het hele gesprek overnemen en zo alle anderen op de zenuwen werken en de stillere types die misschien ook wel heel leuk en gezellig zijn, maar een beetje moeite hebben om dat op dat moment te laten zien. Ik behoor tot de tweede categorie.
Met als resultaat dat ik de dag daarna een smsje krijg: "Sorry, je bent het niet geworden. Bedankt voor je komst en succes met het zoeken naar een kamer." En ondanks dat ik het meestal wel verwacht had, is het toch altijd weer een teleurstelling en begint ik het me nu, na een stuk of 8 keer hospiteren, soms best persoonlijk aan te trekken.
Afgelopen week had ik eigenlijk vier hospiteeravonden gepland staan. Twee op maandagavond en twee op woensdag. Maar nadat ik maandag alweer twee keer afgewezen was, had ik er genoeg van. Ik had het helemaal gehad ermee en besloot om de rest van de week even niet meer te hospiteren, in een poging om nog wat energie en zelfvertrouwen over te houden voor hospiteeravonden van echt leuke kamers.
Gelukkig kan ik het nu ook wat rustiger aan doen met hospiteren, want ik heb in ieder geval voor de maanden december en januari even een tijdelijke kamer. Een vriendin van mijn zus, die in Utrecht woont, zit die twee maanden in het buitenland voor stage en dus kan ik haar kamer onderhuren. Super fijn! Ondertussen hospiteer ik natuurlijk wel gewoon verder, want anders heb ik na januari weer niets. Voor volgende week heb ik er weer twee gepland staan, dus wish me luck!
Liefs!
 |
| Bron: weheartit.com |
Zelf zoek ik via kamernet.nl, maar elke advertentie die op die site staat krijgt honderden reacties. Je moet dus van goede huizen komen om uit al die reacties uitgekozen te worden als nieuwe huisgenoot. Een uitnodiging voor een hospiteeravond is nog niet zo moeilijk te bemachtigen. Schrijf een vrolijk en enthousiast mailtje, stuur dat naar alle kamers die enigzins te betalen zijn en je wordt vast wel een keer uitgenodigd.
Wat het grote probleem is, zijn de hospiteeravonden zelf. Wat een ramp! Stel je het volgende voor: je zit in een kamer met 10-15 andere hospiteerders en mag dan eens even aan de bewoners van het huis vertellen waarom nu juist jij een fantastisch leuke huisgenoot zou zijn. Van tevoren kan ik wel een leuk verhaaltje verzinnen, maar op het moment zelf klap ik dicht en na afloop bedenk ik me dat ik de helft vergeten ben.
Geen paniek, want als je jezelf daarna nog even leuk mengt in het gesprek kunnen ze er nog best achter komen dat je toch wel leuk genoeg bent. Maar op een hospiteeravond heb je twee typen mensen: de schreeuwers die het hele gesprek overnemen en zo alle anderen op de zenuwen werken en de stillere types die misschien ook wel heel leuk en gezellig zijn, maar een beetje moeite hebben om dat op dat moment te laten zien. Ik behoor tot de tweede categorie.
 |
| Die muur, dat plafond! Deze kamer is echt heel tof! Bron: weheartit.com |
Met als resultaat dat ik de dag daarna een smsje krijg: "Sorry, je bent het niet geworden. Bedankt voor je komst en succes met het zoeken naar een kamer." En ondanks dat ik het meestal wel verwacht had, is het toch altijd weer een teleurstelling en begint ik het me nu, na een stuk of 8 keer hospiteren, soms best persoonlijk aan te trekken.
Afgelopen week had ik eigenlijk vier hospiteeravonden gepland staan. Twee op maandagavond en twee op woensdag. Maar nadat ik maandag alweer twee keer afgewezen was, had ik er genoeg van. Ik had het helemaal gehad ermee en besloot om de rest van de week even niet meer te hospiteren, in een poging om nog wat energie en zelfvertrouwen over te houden voor hospiteeravonden van echt leuke kamers.
Gelukkig kan ik het nu ook wat rustiger aan doen met hospiteren, want ik heb in ieder geval voor de maanden december en januari even een tijdelijke kamer. Een vriendin van mijn zus, die in Utrecht woont, zit die twee maanden in het buitenland voor stage en dus kan ik haar kamer onderhuren. Super fijn! Ondertussen hospiteer ik natuurlijk wel gewoon verder, want anders heb ik na januari weer niets. Voor volgende week heb ik er weer twee gepland staan, dus wish me luck!
Liefs!
vrijdag 16 november 2012
Dream it, Wish it, Do it!
Het lijkt eeuwen geleden dat ik op de middelbare school zat, want sinds die tijd is er zo veel gebeurd en is mijn leven zo veel veranderd! En dat was precies wat ik nodig had, verandering. Toen ik klaar was met het VWO, was ik ook al helemaal klaar met dat oude leventje. Ik wilde wat nieuws. Nieuwe mensen, een nieuwe omgeving, nieuwe dingen, feestjes, lachen, het leuk hebben en gelukkig zijn. Dat is gelukt!
 |
| Bron: weheartit.com |
Ik droomde erover, ik wenste dat het zou gebeuren en ik heb het gedaan. Me ingeschreven voor een super leuke studie in de prachtige stad Utrecht, lid geworden van een studentenroeivereniging en heel veel leuke nieuwe mensen leren kennen. Mijn oude leventje in het gat waar ik mijn hele leven al woon heb ik achter me gelaten en ik denk dat ik geen betere beslissing had kunnen maken.
Ik heb een ontzettend druk leven. Elke dag is helemaal vol gepland, maar dat is niet erg. Ik vind het fantastisch!
Droom je ergens van? Wil je eigenlijk een ander leven dan je nu hebt?
Doe het, ik kan het je alleen maar heel erg aanraden!
Studentje in Utrecht
Het is vrijdag, rond een uur of tien. Ik zit op de bank na weer een lange, drukke, maar fantastische week eindelijk te relaxen en te kletsen met mijn moeder en mijn zus. Ze hebben het over hun blogs en ineens zeg ik: "ik wil ook bloggen". Waarover? Dat weet ik nog niet precies. Over alles wat mij bezighoudt en wat ik de moeite waard vind om over te schrijven denk ik. Over mijn leven als eerstejaars Utrechts studentje, over een leuk plaatje dat ik tegen kom op internet, over het leed dat hospiteren heet, over feestjes en nog over veel meer interessante en minder interessante onderwerpen.
En het resultaat is deze blog! Wil je meer over mij weten? Lees links bovenaan de about me. Nog niet genoeg? Blijf me dan vooral volgen :)
Liefs, Mirte
Abonneren op:
Posts (Atom)